კარგი გასაგებია ყველაფერი.

ეგ მაგალითები იმიტომ მაინტერესებდა, რომ თუ იქ K = 1 ეწერებოდა პირველი ელემენტი L სგან განსხვავებილ მნიშვნელობას იღებდა საბოლოოდ. საერთოდაც ეგ რეკურსია უსასროლო გამოდიოდა, ნებისმიერი N სთვის რომ გამოგვეძახებია ეგ პროცედურა (როცა იქ K = 1 შემთხვევაში წყდება მუშაობა) მაინც ჩამოდიოდა 1..2 გამოძახებაზე და ეგ კიდე უსასრულოდ იძახებდა თავის თავს.

კი მარა თუ გამოვიძახებთ თავიდან K = 3 სთვის, (ანუ N = 1 და K = 2^N + 1)
შუა ელემენტი, (ანუ K + 1 ნახევარი ) ტოლია 2 ის, ხოდა 1..2 და 2..3 არ წავა ახალი fill ები???
ხოდა კიდე მაინტერესებს ამ შემთხვევებში რა არის სწორი პასუხი:

N = 1, L = 1, R = 2, index = 1   (1 1 2 1)
N = 1, L = 1, R = 2, index = 3   (1 1 2 3)

E ამოცანის პირობაში

1) procedure fill(X[1..K])
2)    if K = 1 then return;
3)    X[(K + 1) / 2] = (X[1] + X[K]) / 2;
4)    fill(X[1..(K+1)/2]);
5)    fill(X[(K+1)/2..K]);

მეორე ხაზში K = 1 ის მაგივრად K = 2 ხომ არ უნდა??